Inline skaten is net als fietsen: je verleert het niet. Natuurlijk kunnen sommige handigheidjes, zoals afremmen, weer even wennen zijn. Maar dat gevoel komt verrassend snel terug. Dan is het gewoon gaan. Het was vandaag geweldig weer. Zo’n dag waarop je bijna verplicht bent om naar buiten te gaan.Dit was dus het perfecte moment om mijn skates weer eens aan te trekken. Ik heb heel even naar mijn bescherming gekeken, maar daar bleef het ook bij. Het is dom om geen bescherming te dragen, maar dat heb ik eigenlijk nooit gedaan. Noem het een beetje teveel vertrouwen in mezelf hebben. Die eerste minuten is het altijd even aftasten. De ondergrond voelt anders dan lopend of op de fiets, en het kleinste kiezelsteentje kan al een obstakel zijn. Remmen moet ik altijd weer even onder de knie krijgen. Maar na die eerste meters voelt het weer vertrouwd. Mijn benen pakken het ritme op, ik sta weer vol vertrouwen op de skates, en dan is daar die vrijheid weer.
Maand: juni 2025
Een diepe zucht. Ik had het eigenlijk wel verwacht, maar toch erger ik me er mateloos aan. Die ergernissen veranderen ook al snel in boosheid. Ik weet van mezelf dat ik dat heel snel kan gaan uiten, al is dat zeker niet altijd slim. Dus blijf ik stil. Ik ga niet schreeuwen, word niet driftig (ok, misschien een beetje), maar de boosheid blijft natuurlijk wel. Ik kan het gaan negeren, inslikken, en professioneel blijven. Maar wat als ik ga luisteren: wat vertelt die boosheid me nu eigenlijk? En hoe kan ik daar naar luisteren, zonder te ontploffen?
Het was een dag als alle andere, geen vuiltje aan de lucht. Toen gebeurde er iets dat even alles stil zette. Soms verandert er iets groots, waar je zelf totaal geen controle over hebt. Het haalde me uit het ritme waar ik zo gewend aan was. Vanaf dat moment moest ik een andere richting opgaan. Vervelend? Ja. Onzekerheid? Zeker weten. En toch raakte ik niet in paniek. Integendeel, ik zag het als tijd en ruimte voor nieuwe kansen en doelen. Natuurlijk voelde het onwennig. Mijn ritme verandert, mijn houvast is weg. Maar er was iets wat ik al snel merkte: hoewel ik iets verloor, had ik ook iets gewonnen. Tijd om na te denken. Ruimte om nieuwe keuzes te maken. Niet omdat ik daar zelf voor had gekozen, maar omdat die ruimte mij aangediend werd.
Je voelt dat je lichaam meer gespannen is dan normaal. Een situatie blijft zich maar in je hoofd afspelen. Opeens heb je moeite met in slaap vallen, opstaan kost al net zoveel moeite, en hoewel je het nog niet precies kunt plaatsen, voel je dat er iets niet helemaal klopt. Het is alsof je lichaam zachtjes fluistert, en hoopt dat jij het opmerkt. Je blijft echter gewoon zitten, drukt het weg, en gaat door. Op dat moment verandert het fluisteren. Grenzen die je negeert, stoppen namelijk niet zomaar met bestaan. Ze worden harder, en het fluisteren gaat over in schreeuwen. Het kan zich uiten in woede, moeheid of uitbarstingen die je zelf niet eens begrijpt. Of er gebeurt juist precies het tegenovergestelde: je voelt echt helemaal geen emotie meer. Tegen de tijd dat je grenzen beginnen te schreeuwen, kan je ze niet meer ontkennen. Dan is het aan jou wat je ermee doet: Trek je een grens, of ga je er verder aan onderdoor?
Zodra het woord “AI” valt, kan een gesprek soms een heel interessante wending nemen. Veel mensen reageren nog steeds met een bepaalde afkeer. AI is iets wat we niet te dichtbij moeten laten komen. Het pakt banen af. Het maakt mensen overbodig. AI kan ervoor zorgen dat we straks een toekomst krijgen waar we helemaal geen grip meer over hebben. Ik herken die gevoelens, aangezien ik er eerst ook met schuine ogen naar keek. Toen veranderde mijn mindset een beetje. Ik wilde niet perse een professional worden in AI, maar als dit dan onderdeel van onze toekomst gaat zijn, dan wil ik tenminste weten hoe het werkt. Nu zie ik AI niet meer als de grote vijand van de toekomst. Ik zie het als een van de meest handige hulpmiddelen die er op dit moment is. Als je er goed gebruik van maakt, kan het een bron aan informatie zijn, een goede sparringpartner, een een tool die je tijd nog veel waardevoller maakt. Daarvoor moet het algemene beeld van AI echter wel gaan veranderen. Zolang het namelijk als bedreiging blijft worden gezien, missen we de kansen die het ons kan bieden.