Over drie dagen mogen we dan eindelijk weer gaan stemmen. Zoals ik al in mijn vorige blog heb laten weten, is dat het voor mij nog best moeilijk is om te bepalen op welke partij ik ga stemmen. Ik heb echt helemaal niks aan al die kieswijzers, aangezien ze mij laten zien wat ik allang wist: het is voor mij nog niet zo zwart-wit (of links-rechts). Vrijwel elke partij zal met mijn standpunten zo rond de 50% overeenkomen. Daar schiet ik dus niet mee op. Daarom ben ik de afgelopen tijd maar even wat meer onderzoek gaan doen. Ik heb alle grote debatten wel gezien, heb boeken van fractievoorzitters gelezen, en heb zelfs de hulp ingeroepen van ChatGPT. Verder ben ik gaan nadenken over wat ik nou echt belangrijk vind, en ook waar ik absoluut op tegen ben. Heeft dat me geholpen bij het bepalen van mijn stem? Enigszins wel.
Maand: oktober 2025
Als kind tekende ik echt veel. Ik wil niet zeggen dat ik heel goed kon tekenen, maar ik had er wel erg veel plezier in. Wat trots was ik als ik een heel A4-tje had volgetekend en er geen witte stukken papier meer te zien was. Ik denk dat ik minder ging tekenen toen ik naar de middelbare school ging. Er zijn wel momenten geweest dat ik het weer heb proberen op te pakken, maar heb nooit meer zo veel getekend als in mijn kindertijd. Laatst dacht ik er vrij plotseling over na om hobby’s uit mijn kindertijd weer op te pakken. Tekenen was dan ook het eerste dat in mij opkwam.
Op 29 oktober is het weer zover: na een zittingsduur van 223 dagen viel Kabinet-Schoof, wat betekent dat we weer naar de stembussen moeten voor de Tweede Kamerverkiezingen. Dat had nou niemand zien aankomen. Met nog zo’n drie weken te gaan begint bij mij het volgende dilemma weer te spelen: Op wie ga ik stemmen? Soms ben ik weleens jaloers op die mensen die blindelings hun hele leven op een partij stemmen. Zo werkt het helaas niet voor mij. Elke keer dat er weer verkiezingen zijn, moet ik hulpmiddelen gebruiken, soms zelfs verkiezingsprogramma’s doorlezen, om te weten wie het dichtst bij mijn standpunten komen. En dat is nog niet het enige, want wie vind ik qua uitstraling en gedrag ook een goede fit om Minister-president te worden? De komende weken ga ik hier eens goed over nadenken en zal blogs gaan schrijven over de weg naar de stembus op 29 oktober. Deze eerste blog zal verder ingaan op waar ik nu zelf sta, en wat mijn voorwaarden zullen zijn om mijn stem aan een partij te geven. Of is een blanco stem misschien de beste optie?
Het is allemaal de schuld van anderen. In welke kutsituatie ik ook zit of in gezeten heb, is de schuld van personen of omstandigheden buiten mijn macht. Ik kan daar helemaal niks aan doen. Mensen die mij kennen, weten dat ik niet op deze manier in het leven sta. Maar stel nou eens dat je me totaal niet kent, misschien een potentiële nieuwe werkgever bent, wat voor beeld geeft die mentaliteit dan? Wat voor beeld krijg jij van iemand die continu dit soort dingen blijft zeggen? Stel dat iemand dit beeld dag in, dag uit van zichzelf neerzet, hoe zou dat dan overkomen?