Een vervlogen kinderhobby weer oppakken

Als kind tekende ik echt veel. Ik wil niet zeggen dat ik heel goed kon tekenen, maar ik had er wel erg veel plezier in. Wat trots was ik als ik een heel A4-tje had volgetekend en er geen witte stukken papier meer te zien was. Ik denk dat ik minder ging tekenen toen ik naar de middelbare school ging. Er zijn wel momenten geweest dat ik het weer heb proberen op te pakken, maar heb nooit meer zo veel getekend als in mijn kindertijd. Laatst dacht ik er vrij plotseling over na om hobby’s uit mijn kindertijd weer op te pakken. Tekenen was dan ook het eerste dat in mij opkwam.

Waarom tekenen?

Ik denk dat ik met tekenen precies hetzelfde heb als met schrijven: vanuit niets iets creëren. Het geeft een heel voldaan gevoel als je met een leeg vel papier begint, om dan te eindigen met een creatie van je eigen hand. Ik kan me echt ook nog wel herinneren hoe goed het voelde, en hoe trots ik was, als ik een pagina in mijn schetsboek helemaal vol had getekend. Geen wit stukje papier meer te zien.

In die ene tekening kon zich dan ook een heel verhaal afspelen. Zo kan ik me nog heel goed een tekening herinneren van soldaten die met elkaar in gevecht waren. Ze vochten in een stad, ik had een paar tanks getekend, en de soldaten beschoten elkaar. Die hele pagina was volgetekend. Het was niet het beste ik ooit getekend heb, maar toch staat het plezier van het creëren van dat tafereel me nog steeds bij. Als het maken van die tekening me zoveel plezier gaf, waarom ben ik dan ooit gestopt met tekenen?

Tekenen werd te serieus gemaakt

Toen ik naar de middelbare school ging, werd tekenen opeens een vak. Op de basisschool mochten we ook wel tekenen, maar dat was meer voor de plezier. Nu zou ik echt les krijgen in tekenen. Het was nu niet alleen een hobby meer, maar ook een verplichting op school. Als ik er ook op terugkijk, valt het me op dat we ook met iets creatiefs als tekenen we ons aan bepaalde standaarden moesten houden. De creativiteit moest plaatsmaken voor regeltjes. Tekenen werd veel te serieus gemaakt.

Naar mijn mening moet je mensen, of kinderen in dit geval, meer creatieve speelruimte geven bij “creatieve vakken/opdrachten”. Die speelruimte en vrijheid was er veel te weinig. Je mocht soms wel het onderwerp kiezen van wat je wilde tekenen, maar je moest je wel aan de regels houden. Aan de ene kant kan ik heus wel snappen dat je om iets te leren je aan bepaalde regels moet houden, maar bij activiteiten zoals tekenen en schrijven kan dat heel vaak de plezier weghalen. En dat is jammer.

Door die regels werd ik veel te perfectionistisch als het om tekenen ging. Dat merk ik nu nog steeds. Als ik niet tevreden ben met ook maar het begin van een tekening, dan kan ik het al snel zat worden en stoppen, of weer helemaal opnieuw beginnen. Dat wil ik nu dus van me af gaan zetten, en me gewoon weer te verliezen in het creatieproces.

Dus ik ga weer tekenen…

Vandaag heb ik een pocketformaat schetsboek gehaald, zodat ik deze ook makkelijk mee kan nemen en misschien ook kan tekenen wanneer ik er plotseling zin in heb. Ik denk dat het de beste manier is om er weer een beetje in te komen. In het verleden heb ik ook geprobeerd tekenen weer op te pakken, maar pakte ik het denk ik te groots aan. Het moest meteen allemaal perfect en met de beste (digitale) tools. Ik dacht eigenlijk niet aan dat plezier terugvinden. Laat nou net het belangrijkste zijn.

Daarom pak ik het dus wat kleiner aan. Gewapend met een klein schetsboekje en een potlood of pen, ga ik weer rustig aan beginnen met tekenen. Ik vraag me af of ik dit keer dat plezier wel weer terug ga vinden, en een oude kinderhobby weer kan gaan uitoefenen.